We gebruiken gewoonlijk 3D-printen om producten te repliceren die we anders kunnen maken met standaardbewerkingsmethoden. Fraunhofer’s nieuwe deurscharnier voor een sportwagens en vrachtwagen neemt een andere tack: het probeert veel beter te zijn dan het equivalente bewerkte deel. Het bedrijf verklaart dat het nieuwe deel de helft van de kosten is, evenals evalueert 35% minder dan het typische scharnier.
Met behulp van hulpmiddelen in hun 3D-stimuleer software, analyseerde het team verschillende aspecten die hebben geleid tot het produceren van kosten. Een paar hiervan waren zeker van het deel terwijl anderen zeker waren bij het proces. Oriënteer bijvoorbeeld het gedeelte om ondersteuning te verminderen en de hoeveelheid die in vorm op het ontwikkeloppervlak maximaliseren.
Door de kracht op het scharnier te simuleren, kunnen de gereedschappen materiaal elimineren waar het niet veel verschil heeft gemaakt. Dit maakte een vermindering van 35% in gewicht in. Minder materiaal geeft eveneens minder afdruktijd aan, waardoor de kosten daarna worden bespaard.
Eerlijk gezegd, niets dat ze deden, moeten nieuws zijn in een persoon die is opgenomen in 3D-printen. Het oriënteren van een deel in een praktische methode is logisch. We hebben het verwijderen van onnodig materiaal, zowel in 3D-printen als standaardproductie. Het fascinerende deel is de gebruik van hulpmiddelen om deze optimalisaties te helpen automatiseren. We kunnen niet zien wat de prijsstelling van de softwaretoepassing is, evenals we veronderstellen dat het niet is gericht op de eindverdrijf 3D-printmarkt. Het is echter fascinerend wat kan worden gedaan en we vermoeden een beetje elleboogvet, evenals simulatie in aangeboden softwareprogramma’s kunnen web vergelijkbare resultaten.
In theorie moet elk type tool dat eindige aspectanalyse kunnen uitvoeren het materiaal te verwijderen. We hebben geconstateerd dat autofabrikanten 3D-printen omarmen.